Historia wnętrz
W artykule przedstawimy najważniejsze elementy charakteryzujące poszczególne style architektury wnętrz.
Z poradnika dowiesz się
Styl Ludwika XIV (zwany też stylem Boulle)
Meble ciężkie i dekoracyjne, pozłacany brąz, czasy Baroku, meble rzeźbione, pozłacane. Ulubione kolory: nasycone i jasne czerwienie, fiolety. Meble z drewna pełnego są bogato rzeźbione, także złocone płatkami złota. Formy konstrukcyjne: meble skrzyniowe (komoda, szafa, biblioteka) i szkieletowe. Meble szkieletowe: stół - wsparty na nogach typu en gaine (o przekroju kwadratowym, zbieżne ku dołowi, z pogrążoną ornamentyką) lub en console (wygięte w kształcie litery S) związanych jedną łączyną w kształcie X; konsola - stół przyścienny wsparty na dwóch nogach konsolowych; biurko płaskie - często na ośmiu nogach; fotele prosty i tzw. confessional; taborety zwykłe i składane; łóżka - do odpoczynku, forma szezlągu z poręczą).Elementy dekoracyjne: liście nenufarów, lilii i akantu, kratownice z kwiatami, muszle, palmety, kwiatony, lambrekiny, maszkarony, panoplia.
Styl Ludwika XV (zwany też stylem Regencji)
Epoka Rokoko - sprzęty są lżejsze i zgrabniejsze, formy wygięte (nogi mebli ), esowate kształty wygięć, linie miękkie płynne, tapicerowane meble, proste kształty. Charakterystyka: Formy konstrukcyjne są lekkie i eleganckie, krzywoliniowe we wszystkich płaszczyznach. W meblach skrzyniowych wszystkie płaszczyzny są fornirowane. Na frontach mebli używa się importowanych płycin z chińskiej laki. W meblach szkieletowych nogi zawsze konsolowe, zanikają wyraźne miejsca łączeń. Materiały: drewno satynowe, różane, palisander i amarant. Rodzaj mebli: Meble skrzyniowe (biurko płaskie, komoda, szafa). Pojawiają się nowe formy mebli skojarzonych (biurko o wierzchu łamanym, zw. ośli grzbiet, sekretarzyk z opuszczaną klapą, szafki narożne występujące parami; meble szkieletowe (cała gama wyściełanych siedzisk, lekkie stoliki do toalety, czesania, czytania, robótek składane stoły do gry).Pojawiają się nowe: łóżko z zagłówkiem - à la duchesse, łóżko – d’ange, łóżko - alkowa - często poprzeczne, podobne do łóżka à la polonaise. Elementy dekoracyjne: Ornamenty przestrzenne: rocaille, kwiaty i liście w różnych układach, pęki trzcin i kwiatów, łodygi palm. Ornamenty płaskie: sceny rodzajowe - chińskie i wzorowane.
Styl Ludwika XVI, styl klasyczny
Meble proste i zgeometryzowane, drewno mahoń, dekoracje rzeźbione i pozłacane ornamenty, równoległe żłobienia. Ulubione kolory: karmazynowa czerwień i złota żółcień.Styl dyrektoriatu, kontynuacja stylu Ludwika XVI, bardziej śmiały klasycyzm, sztywne formy, proste linie, detale symbolizujące rewolucję (francuski trójkąt). Styl ten był też nazywany stylem konsulatu. Ornamentyka mebli z czasów Ludwika XVI charakteryzuje się motywami kwiatowymi, wstęgami, lirami, łukami kupidynów oraz akantami, arabeskami i detalami architektonicznymi. Meble wykańczano najczęściej techniką woskowania i polerowania. Stosowano również pozłacanie i srebrzenie płatkami metalu. Płatki złota były bardzo cienkie. Meble również malowano barwnymi lakierami dostosowanymi do wnętrza pomieszczeń. Najwspanialsze efekty uzyskiwano, układając różnorodne i skomplikowane kompozycje z drewna o różnej barwie i rysunku słojów. Intarsję często wzbogacano grawerowaniem, barwieniem i przypalaniem. Do inkrustacji używano metali (cyna, srebro) masy perłowej, szylkretu oraz kości słoniowej lub innej zwierzęcej. W bogatszych meblach stosowano płytki porcelanowe. Ozdoby oraz okucia wykonywano z mosiądzu lub złoconego brązu.
Styl Empire Styl Cesarstwa, ściślej cesarza Napoleona I
Ściany: róż pompejski, pozłacane dekoracje, czarne i złote meble, często malowane. Ulubione kolory: czerwień, czerń i złoto. Styl ten nawiązuje do sztuki starożytnego Rzymu. We wnętrzach dominują symbole wojskowe i cesarskie. Cały styl Empire dążył do łącznia luksusu z surowością i dyscypliną. Charakterystyczny dla tego stylu jest motyw namiotu, w jakim sypiał Napoleon w czasie wypraw wojennych. Ulubionym typem mebla stało się łóżko o profilu przypominającym łódź, często otoczone tkaniną udrapowaną jak namiot. Meble w stylu Empire wykonane były głównie z jasnego polerowanego drewna mahoniowego, malowane na czarno lub biało, zdobione pozłacanymi ornamentami jak orły, pęki rózeg, które były symbolem władzy rzymskich cesarzy. Wszystkie meble sygnowane były złotym inicjałem "N", oczywiście na cześć Napoleona. Ulubionym kolorem stylu Empire była nasycona czerwień, czerń i złoto. We wnętrzach wykorzystywano wzorzyste tkaniny, głównie z motywem wieńca, rozety i pszczoły - symbolu Napoleona. Tło tkanin było ciemnobrązowe, zielone i ciemnoczerwone, a wzory na nich bardzo jaskrawe i wyraziste. W czasach Empire bardzo popularne były szezlongi, obite w miękkie adamaszki i aksamity. We współczesnych wnętrzach styl Empire można wprowadzić poprzez pojedyncze meble i dekoracje, dodatki, jak: lampy, poduszki czy zasłony.
Styl prowincjonalny - styl ludowy
Meble różnią się w zależności od regionu, w stylu Ludwika XIV i XV, czyli: rzeźbione detale, dekoracje o formach płynnych zdobią meble, ale z masywnego drewna, najczęściej dębowego, orzechowego, drzew owocowych, np. jabłoń, grusza, wiśnia. Krzesła małe, drabinowe oparcia, mebel na pokaz - zegar w wysokich szafach.
Styl Biedermeier
Meble niemieckie z początku XIX w. naśladowały modę francuską, a szczególnie styl Empire. Meble były dość eleganckie, mające proste i praktyczne formy, powściągliwe dekoracje. Różne gatunki drewna, często jasnego klonu, brzozy lub wiązu ozdabiano malowanym na czarno ornamentem. Meble tapicerowane, pokryte aksamitem. Dobieranie zasłon do mebli. Styl rozprzestrzenił się na Austrię i Szwajcarię.
Styl hiszpański Churrigueresco
Barok (1680-1780).Meble proste, niemal prymitywne, naśladujące formy renesansowych mebli włoskich. Drewno: orzech, dąb, sosna, cedr.Masywne fotele. Meble zdobione nawet od środka. Jedwabie w intensywnych kolorach, były bogato zdobione. Z Włoch transportowano tkaniny, obicia ze skóry tzw. kordybany, również wyroby metalowe.
Styl elżbietański
Meble bardziej zdobione. Podpory i brzegi półek były bogato zdobione rzeźbionym ornamentem. Proste, kwadratowe, mniej lub bardziej rzeźbione, trójkątne siedziska. Typowym drewnem była dębina, wykorzystywano też jesion, cis, orzech i inne. Tapicerowane były tylko poduszki, czasem meble przykrywano tkaniną. Dominujące kolory: naturalne odcienie drewna, kamienia i tynku, detale niekiedy malowano na intensywny czerwony lub ciemnozielony kolor.
Styl Jakuba
Meble z reguły masywne i proste były nieco lżejsze i mniejsze od elżbietańskich, rzeźbione elementy zaś bardziej eleganckie. Toczone nogi, siedzenia-poduszki przymocowane ćwiekami. Drewno: dębina, wykorzystywano też orzech.
Styl Karola
Drewno - orzech, wygięte kształty, nogi lekko wygięte w kształcie litery S, zdobione bogatą snycerką, czasem laką i złoceniami, liczniejsze meble tapicerowane.
Styl Wilhelma i Marii
Drewno: orzech, zdobiono okleinami z egzotycznych gatunków drewna o ciekawym usłojeniu. Kontrastujące kolory.
Styl królowej Anny
Mniejsze, lżejsze i wygodniejsze, mają wygięte linie, kabriolowe nogi, siedzenia wyściełane poduszką, bardziej kosztowne meble nadal zdobione snycerką, intarsją i dekoracją malowaną.
Styl w epoce georgiańskiej
Styl ten można podzielić na trzy podokresy:
- Faza wczesna (1714-1750). Meble przypominające ranny styl królowej. Drewno orzech, potem mahoń (import z Hiszpanii).Swobodniejsza dekoracja wskazuje na wpływ francuskiego rokoka.
- Okres środkowogeorgiański (1750-1770). Łączy się z postacią Chippendale’a. Styl można określić jako powściągliwe rokoko połączone z elementami orientalnymi, w szczególności chińskimi, tapety i wyroby z laki, przedstawianie krajobrazów i motywów chińskich. Meble proste, wygodne, funkcjonalne i ozdobne. Krzesła mają nogi proste, graniaste lub kabriolowe, ażurowa deska oparcia, rzeźbione ornamentem chińskim, a nawet gotyckim.
- Okres późnogeorgiański (1770-1781). Późniejsze wyroby Chippendale’a. Ażurowe oparcia w kształcie tarczy lub owalu, tapicerowane siedziska. Nogi mebli są graniaste, często zwężają się, małe stoły i lustra w ramach. Inne meble miały styl bardziej prosty, prostokątne oparcia i proste nogi, wypukły front, zaokrąglone narożniki, niektóre meble (jak biurka) miały owalny kształt. Czasem malowane i barwione detale, ulubione jasno żółte drewno satynowe. Jednolity charakter całości.
Styl regencji w Anglii
Pozostają pod wpływem rozwiązań francuskich z okresu dyrektoriatu i cesarstwa. Zdobione elementami charakterystycznymi dla starożytnej Grecji i Rzymu, a nawet gotyku, Egiptu i Indii. Ulubione drewno - mahoń i drewno różane, stosowane jako okleina, często z intarsjami i dekoracjami z mosiądzu. Nogi miały formy rzeźbiarskie, np. na kształt tułowia lwów lub skrzydlatych gryfów wspartych na jednej łapie. Powszechne okrągłe i ośmioboczne stoły. Powstała nawet książka "English Empire" - "Angielski styl cesarstwa".
Styl epoki wiktoriańskiej (nowe techniki)
Meble wykonane z giętego drewna, były mocne, lekkie i tanie, wyposażano nimi kawiarnie i restauracje. Sklejka konkurencją dla litego drewna. Płyty ze sklejki, wygięte elementy siedzeń i oparć krzeseł łączono z litym drewnem. Z rur żelaza i mosiądzu wykonywano ramy łóżek i zagłówki. Większość mebli bardzo ozdobna. Meble o wygiętych kształtach, głęboka tapicerka i ramki z rzeźbionym ornamentem roślin. Na sklejkę nakładano dekoracje maszynowo. Styl ten określa się neorokokowym.Modna egzotyka, style orientalne - meble naśladujące sprzęty z bambusa. Meble wyplatane z rattanu lub innego giętego materiału. Tapicerka wyglądająca bogato. Poduszki mocowane do drewnianej ramy stały się grube i wypukłe. Tkaniny wiktoriańskie charakteryzowały się ciężkimi, skomplikowanymi i kolorowymi wzorami. Lubiane desenie kwiatowe. Firany koronkowe. Bogaty wystrój. Dywany zdobione jak tkaniny. Linoleum na podłogach naśladowało dywany. Parkiety układane w mozaikę. Modne kolory jasne i śmiałe, ciemne i ciężkie, jaskrawe i zdecydowane. Brązy, oliwkowe zielenie, odcienie fioletu. Lampy naftowe oraz oświetlenia gazowe, które przyczyniło się do powstawania lamp przypominających świecznik.
Ruchy estetyczne, styl Art and Crafts
Skłonność do prostoty, podobnie jak w secesji dążono do nowych bardziej śmiałych form. Geometryczne formy mebli i wiszące lampy. Odrzucenie sztywności klasycyzmu i malowniczości gotyku. Ornamentyka inna, bo prosta i szlachetna, powtarzalność wzorów. Masywne szafy, zdobione malowidłami. Płyciny z reguły malowane na biało. Detal jest prosty, produkowano "anglojapońskie" meble. Meble Godwina lekkie i delikatne, a ich ornamentyka oceniana według standardów wiktoriańskich. W dekoracji motywy ruchu estetycznego. Ruch ten dryfował w stronę tego, co egzotyczne, ekstremalne i pretensjonalne. Meble artystyczne. Proste formy przypominały stylistykę średniowiecznego rękodzieła, zwiastowały prostotę .Pomieszczenia wydawały się duże, nawet gdy nimi nie były. Drewno: dąb, częściowo naturalny kolor, częściowo malowane na biało. Całkowite odrzucenie historyzmu - związek z secesją. Krzesła o wysokich oparciach, malowane na biało lub czarno, dekorem fiolet, srebro lub złoto.
Art Nouveau i Wiedeńska Secesja
Odrzucenie stylistyki wiktoriańskiej i historycznych imitacji, zarówno jako wyrazu odrodzenia popularności określonych epok, jak i eklektycznego połączenia różnych stylów. Dążenie do stosowania nowych materiałów (żelaza i szkła), nowoczesne technologie produkcji przemysłowej i takich wynalazków jak np. elektryczne oświetlenie. Bliski związek ze sztukami pięknymi, włączanie elementów malarstwa, reliefu i rzeźby pełnoplastycznej do projektów aranżacji wnętrz. Stosowanie dekoracyjnej ornamentyki czerpiącej motywy ze świata natury: kwiatów, roślin, muszli, ptasich piór, skrzydeł owadów oraz form abstrakcyjnych. Płynna falista linia dominująca zarówno w podstawowych elementach strukturalnych, jak i w ornamentyce. Nawiązanie do zakrzywionych płynnych form właściwych naturze zrodziło motyw w formie litery S, uważany za główną cechę stylu Art Nouveau. Balustrady wokół schodów gięte z żelaza na kształt falistych wzorów, obok których pojawiają się malowidła naścienne (Victor Horta, Hotel Tassel, Bruksela).Zestawienie białych kafli z kolorami to zabieg typowy dla secesji. Tylko gięte linie bez żadnych ostrych załamań. Typowe dla secesji były również zestawienia połączenia wijących się metalowych prętów z pastelowymi barwami. Drzwi wykładane lustrami i przeszkleniami. Gaudi natomiast tworzył meble o niezwykle oryginalnych giętych formach, czasami przypominających kości, czasami wijący się drut. Styl ten wymagał stosowania kosztownego rękodzieła, np. płynne formy krzeseł - to efekt mistrzostwa stolarskiego i snycerskiego. W Secesji Wiedeńskiej dominują surowe, geometryczne formy zestawiane z płynnym falistym malarstwem. Ściany z marmuru lub szkła. Dekoracje koloru: bieli, zieleni i złota. Zgeometryzowany ornament. Oszczędne w formie wzornictwo mebli.
Eklektyzm
Naśladowanie wzorów z przeszłości, posługiwanie się stylami historycznymi. Wybór tego, co wydaje się najlepsze z różnych doktryn, metod czy stylów. Przyjął się najbardziej w Ameryce.Beaux-Arts w Paryżu, obfity ornament, rzeźbiarskie dekoracje, gigantyczne zegary. W Europie ceniono najbardziej kreatywność, a nie skłonność do historyzmu. W Wielkiej Brytanii wnętrza wypełniał ciężki klasyczny detal, wnętrza imponowały skalą, nie wystrojem. Nagromadzenie szczytów i kominków.
Nowoczesność
Za pionierów nowoczesności uważa się:
Walter Gropius (1881-1969), zaprojektował wnętrze gabinetu, opierając jego wystrój na czworobocznych formach geometrycznych. Ograniczenie palety barwnej do bieli, szarości i nielicznych akcentów barw podstawowych wskazuje na wpływ Ruchu De Stijl.
Ludwig Mies Van der Rohe (1886-1969) - pawilon niemiecki. Otwarta przestrzeń bez podziału na pokoje, ograniczona jedynie ekranowymi ścianami ze szkła lub marmuru. Przestrzeń została wykończona luksusowymi materiałami, takimi jak: marmur, trawertyn, onyx, zielone szkło i polerowana stal. Krzesła i kanapy wykorzystane we wnętrzu obecnie można znaleźć pod nazwą "Barcelona".
Le Corbusier (1887-1965) - realizacje w stylu romantycznym, z wyraźnym nawiązaniem do secesji. Zastosowanie klasycznej symetrii i uporządkowania, otwarty plan z nowoczesnymi ideami funkcjonalności. System geometrycznej kontroli, który nazywał "regulującymi liniami". Zawsze opierał się na zasadach geometrycznych. Przestrzenie mieszkalne z antresolą. Proste meble, gięte krzesła Thoneta, modułowe szafy projektu Le Corbusiera i proste fotele bez ozdób. Ozdobnymi drobiazgami były kamienie i muszle. Często stosował śmiałe kolory. We wnętrzach często jedna ze ścian wyróżniała się mocnym kolorem, np. żółtym, niebieskim, jasnozielonym czy brązowym, pozostałe ściany były białe. Paleta barw przypominała malarstwo kubistyczne. Poziom komfortu i urok, stosował skromne stoły, krzesła i fotele obite skórą, niewielkie, wschodnie dywany. Modułowe, pudełkowe szafy.
Art déco
Kanciaste i kubistyczne formy, stosowanie aluminium, czarnej laki i szkła, zygzakowate kształty, które miały kojarzyć się z elektrycznością i radiem. Materiały: heban macassar, drewno żebrowe, inkrustacje kością słoniową, szylkret, skóra. W projektach stosowano polerowany metal, szkło i lustro. Materiałem, z którego wykonywano dekoracyjne wazony, wazy i lampy, było szkło. Do wyrobu mebli wykorzystywano drogie materiały i utalentowanych rzemieślników.Podobne wzory produkowano na skalę komercyjną, kładąc nacisk na kosztowne materiały i uproszczoną formę. Bardziej geometryczne formy. Produkowano parawany, szafy, krzesła i stoły, często z użyciem laki. Odmianą stylu Art déco, nowy kierunek sztuki surrealizm, np. kanapa w kształcie ust. Eileen Gray, meble kubistyczne w formie, wiele rodzajów foteli, krzeseł, szaf, kanap, stołów, lamp i dywanów z kolorowymi, geometrycznymi i abstrakcyjnymi wzorami stanowiło wyposażenie wnętrz. Wzory kubistyczne to np. zygzaki, paski i kraty w modnych kolorach. Przemysłowcy wytwarzający produkty na rynek masowy nadal trzymali się kwiatowych deseni, motywów przedstawiających i wzorów dywanów inspirowanych tradycją Wschodu.
Styl międzynarodowy
Łączą pewne cechy stylistyczne, takie jak: płaskie dachy, gładkie (i zazwyczaj białe) ściany, duże powierzchnie szklane, asymetryczny plan oraz całkowity brak historycznego i ornamentalnego detalu. Projekty charakteryzował funkcjonalizm - funkcjonalna prostota. Cechy stylu międzynarodowego określono jako abstrakcyjne, kubistyczne i asymetryczne, reprezentujące wiek XX, zwany też wiekiem maszyn. Inspiracje wiodły w stronę prostoty i odniesień do techniki. Podziw konstrukcji ze stali i żelbetonu o formach, jakie wcześniej nie były możliwe do wykonania. Styl był hamowany w różnych państwach przez czynniki polityczne, rozwijał się tylko tam, gdzie panowała demokracja.
Nowoczesność
Nowoczesne tendencje oparte na stylu międzynarodowym, nowe wynalazki techniczne w widoczny sposób zmieniły charakter wnętrz. Stosowane materiały naturalne zostały zastąpione tworzywami syntetycznymi, takimi jak plastik. Z melaniny zaczęto projektować meble i blaty. Poliester wzmocniony włóknem szklanym wykorzystywany do produkcji krzeseł o ergonomicznych, wygiętych kształtach. Tworzywa sztuczne stanowiły spoiwo dla rożnych rodzajów boazerii i listew, używanych do przykrywania ścian i konstrukcji mebli. Montowano podwieszane sufity. Wzornictwo stało się dziedziną międzynarodową. Włochy eksportowały meble oraz inne produkty do wielu krajów. Powstały meble biurowe, tzw. krzesła ergonomiczne, które zapewniały wygodę i chroniły kręgosłup użytkowników oraz biurka, przystosowane do chowania kabli i przechowywania elementów, zintegrowane zostały z panelami i ekranami zapewniającymi pewną dozę prywatności. Wśród nowoczesnych mebli znajdowało się wiele klasycznych wzorów z lat 20. i 30., opracowanych przez takich projektantów jak: Aalto, Breuer, Le Corbusier i Mies van der Rohe. Meble Charlesa Eamesa, Warrena Platnera i wielu innych amerykańskich twórców. Dzięki czemu projektanci wnętrz dysponowali szerokim wyborem. Tkaniny: produkcja urozmaiconych w wyborze, prostych deseni w nasyconych kolorach oraz wzorów w paski, kratkę i innych geometrycznych kompozycji, odpowiednich na obicia mebli i zasłony okienne. Jednocześnie wytwarzano cały czas materiały drukowane we wzory kwiatowe oraz inne dekoracyjne motywy. Ciekawe wzornictwo i faktura tkanin. Projektanci mogli tworzyć własne wzory. Prace były przeróżne przemyślane, oryginalne i naśladownicze.
Postmodernizm
Meble są raczej tradycyjne i bez określonego charakteru. Różnorodność wersji powstała dzięki wycinaniu sklejki w dekoracyjne formy, przypominające krzesła w stylu Chippendale, królowej Anny czy Art Deco. Niekiedy powrót do klasycyzmu w formie i dokładnego kopiowania historycznego wzornictwa, ale tworzenia nowych prac w oparciu o założenia historyczne. Klasyczne porządki kolumny, frontony. Cytaty z historii stały się fundamentem nowego projektowania. Niektóre wnętrza bogato zdobione, ale bez popadania w przesadę. Kolumnowe fasady zamienione na kolumny zdwojone.
Późny modernizm
Prostokątne budynki z cegieł, z asymetrycznie umieszczonymi przy wejściu przeszklonymi powierzchniami. Naturalne kolory materiałów i proste formy. Mocne geometryczne kształty, które tworzą czyste otoczenia dla rzeźb i obrazów w galeryjnych wnętrzach. Znane meble Stracka zaaranżowane w zestawy, dziwacznie ustawiono na wykładzinie w dużą szachownicę. Firma Ecart rozpoczęła produkcję nowoczesnych mebli. Przestrzenie mebli często ustawiane z antykami, zachowywane jako zabytek historyczny.
Bibliografia:
- "Historia wnętrz" John Pile.
- "Style w architekturze" Koch Wilfried.
Poniżej przedstawiamy ranking 143 051 Specjalistów od Remontów Mieszkań najlepszych w 2024 roku w poszczególnych miastach powiatowych:
Jak oceniasz ten poradnik?
Dziękujemy za Twoją opinię!Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści
Więcej poradników o aranżacji wnętrz
Uważam, że największe korzyści przyniesie ci dobra współpraca, a żeby taka była, musisz na początku odpowiedzieć sobie na kilka pytań i poszukać architekta, z którym poczujesz to flow.
18.10.2022
Jak udekorować ścianę w salonie? Jedni stawiają na nowoczesne wykończenie ścian (np. ściana z brokatem, ściana z luster), inni wolą klasykę (dla nich jest ściana w salonie z cegły lub drewniana), a coraz częściej wybierane są odważne aranżacje – np. ozdobna ściana z kwiatów lub skąpana w złocie. Co wybrać? Które aranżacje ścian w salonie są modne? Jak ozdobić ścianę w salonie?
01.07.2022Umawiając się do lekarza, fryzjera czy dentysty przeżywamy katusze w czasie rozmów z panią rejestratorką „nie, ten termin mi nie pasuje, nie, ten też nie, może coś koło piątku, o nie, niestety 13h też nie…”. Koszmar! Wychodzimy na wybrednych, nieelastycznych klientów, którym trudno dogodzić. „Daj pani ten grafik samemu zobaczę…” chciałoby się powiedzieć.
30.11.2011Kuchnia to jedno z najważniejszych miejsc w domu czy mieszkaniu i warto zaplanować tę przestrzeń zgodnie z zasadami ergonomicznego projektowania przestrzeni. Reguły te dotyczą zarówno niewielkiego aneksu kuchennego, odrębnych pomieszczeń kuchennych oraz wielkich pomieszczeń otwartych lub zamkniętych wyposażonych m.in. w tzw. wyspę roboczą.
30.09.2019
Niektórzy nie przywiązują większej wagi do stylu wykończenia wnętrz – łącząc ze sobą jedynie kolory lub podobne materiały wykończeniowe ewentualnie wykańczając mieszkanie bez zachowania wyraźnego stylu. Są jednak tacy, dla których spójność w wykończeniu wnętrza jest najważniejsza. Sprawdź przegląd popularnych stylów i wybierz taki, który będzie ci odpowiadał!
23.06.2022
Urządzenie w bloku małego salonu ze stołem, przy którym będą mogli usiąść wszyscy domownicy, wymaga dobrego pomysłu. Być może rozwiązaniem będzie stół składany, który na co dzień nie zajmie dużo miejsca, ale w razie potrzeby da się go rozłożyć na większe przyjęcie czy rodzinny obiad. Sprawdź nasze inspiracje i pomysły na mały salon w bloku ze stołem.
11.12.2023
